Έφυγε ο Βασιλιάς

Του Μιχάλη Γιαννούλα

* αφιερωμένο στους ρομαντικούς που πασχίζουν να χτίσουν κόσμους όμορφους αμυνόμενοι στη λέρα της εποχής μας και στους περήφανους και ηθικούς που δεν έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι. *

Μια φορά ήτανε ένας βασιλιάς

αλαζόνας, μέγας ψεύτης, μπουνταλάς

μέθυσε με τους αυλικούς από την εξουσία

στον λαό δεν δώσανε καμία σημασία

Να μας γυρίσουν θέλουνε, σε χρόνους παρελθοντικούς

αυτές είναι οι εντολές, από ανθρώπους σκοτεινούς

καμιά χιλιετία πίσω, παρέα με τους βυζαντινούς

άραγε να φταίει το δόγμα, που βλέπουνε παντού εχθρούς;

Μόνο αυτοί είχαν φωνή μες’ στην αυλή

του «πρώην» σκύβαν το κεφάλι, σιωπηλοί

έχουν και αυτοί μερίδιο στην ευθύνη

που ο τόπος μαραμένος έχει μείνει

Ο «βασιλεύς των έργων» τον ελέγαν

κι’ έτσι τα πρόβατα κοροιδεύαν

την αφεντιά τους συνεχώς παινεύαν

μα με αλλονών τις πλάτες προοδεύαν

Άλλαξαν του βασιλείου την ονομασία

μα τα μυαλά μας κολλημένα στην ακινησία

Αλλάζει μωρέ ο Μανωλιός

τι κι αν έβαλε τα ρούχα του αλλιώς;

Κι ήρθε η ώρα γι’ ανακατανομή μες την αυλή

πιάσαν δουλειά οι αυλικοί

έβγαινε απ’ τα ταμεία και τις τσέπες το «μαλλί»

αγόραζαν συνειδήσεις, χωρίς στάλα ντροπή

Λίγες βδομάδες πριν, θυμηθήκαν το λαό

κερασμένα τα τσίπουρα, στο κρασοπουλειό

βάφτισαν το ρουσφέτι, αγώνα έντιμο, πολιτικό

ευγενές το θέαμα, «νεοελληνοδημοκρατικό»

Φταίει όμως και ο λαός

έγινε πια τόσο σαθρός

απ’ τα λίγα όπλα που πλέον κουβαλά

στα τέσσερα χρόνια κάθε άνθρωπος και σφαίρα

και αντί τη βρωμιά να ξεπαστρέψει

με δωροδοκίες και εκβιασμούς  την ελευθερία του να ξεπουλά

Συχνά πυκνά κανένας Δον Κιχώτης μες στην αυλή πάει να μπει

με αλήθειες, δουλειά και όνειρα να βοηθήσει τον τόπο προσπαθεί

μα είναι δύσκολο πολύ με αυτά τα όπλα μονάχα να νικήσει

ξέρει κόλπα αλλιώτικα η ύαινα, τον Δον Κιχώτη για να τραυματίσει

είναι και ο κόσμος που θέλει ψέματα, αυτόν που λέει αλήθειες θα τόνε μισήσει

Είναι και ένας λυσσασμένος ποντικός

που το βρομόστομα του είναι οχετός

με ψέμα και μίσος μας δηλητηριάζει καθημερινώς

με ξένο μικρόφωνο καμώνεται τον ανεξάρτητο κι’ αντικειμενικό

τον κοσμάκη μοχθεί ο καψερός να κοροϊδέψει

πόρνη συχνότητα, της εποχής μας θανάσιμο ναρκωτικό

Έτοιμος για μάχη ο βασιλιάς

ξόδεψε πολλά, μα ήταν βαρύς ο κουμπαράς

δεν μας βγήκε ηγέτης, μα ραγιάς

το λαό του ποτέ του δεν στοχάστηκε

για τα χέρια που φιλά μονάχα νοιάστηκε

Χάρηκε πολύ σαν κέρδισε την πρώτη συμπλοκή

ανυπόμονοι για βεγγαλικά και φιέστα οι αυλικοί

δεν υπολόγισαν το λαό και ας τον «λαδώσανε» καλά

έπειτα από μια βδομάδα μαυρίσανε τον βασιλιά

Έπεσε απ’ το θρόνο ο βασιλιάς

σε σκληρό σκαμνί κάθεται τώρα στην αυλή

αλλιώς συνήθισε και τώρα πως θα βολευτεί

δεν τον εβλέπω να μένει για πολύ

Μετά; Ποιος θα ηγηθεί απ’ του «πρώην» τους αυλικούς

θαρρώ  το αποφάσισαν ήδη, άλλοι για αυτούς

και θα τους έχουνε υπάκουες μαριονέτες

θα προσπαθούν να ξεγελούν και πάλι το λαό

με το νερό της φωτιάς, πλαστικές χάντρες και καθρέπτες

Δεν με νοιάζει για το βασιλιά

Με νοιάζει που άφησε στον τόπο τραύματα πολλά

άλλοι θα πρέπει να βγάλουν τα κάστανα απ’ την φωτιά

μπας και ξεβαλτώσουμε και πάμε πιο μπροστά

Κέρδισε παλικαρίσια ο νέος βασιλιάς

ελπίδα έδωσε και χάρηκε ο ντουνιάς

τον γνώρισα , είναι άνθρωπος καλός

δίκαιος, μετρημένος και υπομονετικός

Αχ καλέ μου βασιλιά

κράτα αυτό για φυλαχτό

μην ξεχάσεις το λαό

της εξουσίας η διαφθορά

μη σου αλλάξει τα μυαλά

Φοβάμαι, πρόβλημα θα’ ναι σοβαρό

που ο βλαξ περισσότερους έχει αυλικούς σε αριθμό

κάποιοι εξ’ αυτών με κακία και ρεβανσισμό

ηθελημένα ή μη, στον τόπο θα κάνουνε κακό

Φοβάμαι, πρόβλημα θα’ ναι σοβαρό

της Λάρισας το κοντό το ερπετό

που την έχει δει νταβατζής και αφεντικό

δεν είναι της κυανόμαυρης απόχρωσής του πια ο βασιλιάς

και δύσκολα θα ανοίγει των χρημάτων ο τορβάς

Όμως βασιλιά μου αυτό που φοβάμαι πιο πολύ

είναι που μπήκαν κάποια φίδια μες τη δικιά σου αυλή

καρτερικά θαρρώ, θα περιμένουν στη γωνιά

να σε δαγκώσουν ίσως θελήσουν καλέ μου βασιλιά

Πιστεύω όμως και σε κάποιους αυλικούς

αρκεί μια χούφτα από ανθρώπους ηθικούς

και με συνεργάτες ικανούς  και τολμηρούς

μήπως και κάνουνε τη διαφορά

με όρεξη και μεθοδική δουλειά

να πάνε τον τόπο πιο μπροστά

Ανεβαίνοντας  το Γολγοθά καλέ μου βασιλιά

τους Δον Κιχώτες μη φοβάσαι

δεν διψούν μήτε για δόξες, μήτε για λεφτά

και αν μπλέξανε με τα σκατά

είναι που τους σκοτώνουνε όνειρα και ιδανικά

μη λησμονείς με τους Δον Κιχώτες δίκαιος να’ σαι