Γραμματόσημο των ΕΛΤΑ το 1ο βραβείο των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Ριζαριού

Η επιβράβευση της προσπάθειας ήρθε για τους μαθητές του 13ου Δημοτικού Σχολείου Ριζαριού, οι οποίοι τιμούνται για την παγκόσμια πρωτιά που κατέκτησαν και το βραβείο που απέσπασαν σε διαγωνισμό της UNESCO.

Συγκεκριμένα, η βραβευμένη ζωγραφιά τους, μετά από ενέργειες του Συλλόγου Νέων και Γονέων Ριζαριού», έγινε γραμματόσημο των ΕΛΤΑ.
«Τα παιδιά με όρεξη, προσφορά, ομαδική δουλειά και με την βοήθεια των δασκάλων τους έστειλαν μηνύματα χαράς και ελπίδας και για τον λόγο αυτό, θελήσαμε να ανταμειφτεί η προσπάθειά τους» αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου Γιώργος Ζιώγας, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα βρέθηκε στην Αθήνα και συναντήθηκε με εκπροσώπους των ΕΛΤΑ.
Ο ίδιος διαβεβαιώνει πως «οι προσπάθειες μας, για να κάνουμε την συνοικία μας καλύτερη θα συνεχιστούν με την ίδια όρεξη. Αξίζει σε όσους ζουν εδώ, αξίζει σε όλους μας».
Αξίζει ακόμη να ανφερθεί, πως τον περασμένο Ιούνιο οι μικροί πρωταγωνιστές της διάκρισης, επίσης από μετά από ενέργειες του Συλλόγου, είχαν βρέθηκαν στην Βουλή και βραβεύτηκαν από τον υπουργό Παιδείας Δημήτρη Μπαξεβανάκη.
«Αγκαλιά και φως …χαρά κι ελπίδα»
Το 13ο Δημοτικό Σχολείο Τρικάλων είναι από το 2016 μέλος των σχολείων της UNESCO (ASPnet) και το 2017 έλαβε μέρος στον παγκόσμιο διαγωνισμό με θέμα «Ανοίγουμε το νου και την καρδιά μας στους πρόσφυγες».
Με τη βοήθεια του καθηγητή εικαστικών Παναγιώτη Λιβανού και της δασκάλας Μάγδας Σπαθή , η Ε΄ τάξη δημιούργησε με ομαδικό-συνεργατικό τρόπο ένα έργο ζωγραφικής που το ονόμασε «Αγκαλιά και φως …χαρά κι ελπίδα».
Το έργο εκτιμήθηκε από την UNESCO και κέρδισε το πρώτο βραβείο, ανάμεσα σε 10.000 σχολεία από 150 χώρες.
Η Αλεξάνδρα Άρπα, η Γιώτα Γεωργία, ο Νίκος Κοθράς, η Κων/να Κολέτσιου, ο Διονύσης Κρομμύδας, ο Νίκος Μπατσαράς, η Κων/να Παπαποστόλου, ο Αλέξανδρος Πολύζος και ο Νίκος Ρήτος-Τσιούλης, με όρεξη, διάθεση, καινοτομία, προσφορά απέδειξαν τι σημαίνει ομαδική δουλεία και τι αποτελέσματα κομίζει.
Τα παιδιά πέρασαν το μήνυμα σε όλο τον πλανήτη πως στο δύσκολο δρόμο της προσφυγιάς, δίνοντας μια αγκαλιά γεμάτη φως, χαρά κι ελπίδα, απαλύνεται ο πόνος από τα δεινά του πολέμου και της ασυνεννοησίας. Βροντοφώναξαν χρωματίζοντας ότι… η θέση των προσφύγων μπορεί να είναι κάποια στιγμή και δική μας θέση.