Δήλωση της υποψήφιας δημάρχου Φαρκαδόνας Ευαγγελίας Στεργίου

Στις 8 Μάρτη 1857 χιλιάδες εργάτριες των εργοστασίων κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη οργάνωσαν τον αγώνα τους και διεκδίκησαν απεργιακά μείωση ωρών  εργασίας από 10 σε 6, αύξηση μισθών και εξίσωσή τους με εκείνους των ανδρών συναδέρφων τους. Απέναντί τους στάθηκε πάνοπλο το αστικό σύστημα και η κυβέρνησή του με απειλές και εκβιασμούς και επιπλέον στέλνοντας την αστυνομία να χτυπήσει άγρια τις μαχήτριες κλωστοϋφαντουργούς βάφοντας στο αίμα τον αγώνα τους. Το 1910 μετά από πρόταση της γερμανίδας επαναστάτριας Κλάρας Τσετκίν η Β’ Διεθνής Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών αποφάσισε την καθιέρωση εορτασμού της 8^ης Μάρτη ως ημέρας για τα δικαιώματα της γυναίκας στην εργασία και στην κοινωνία.

162 χρόνια μετά η ΕΕ, η εργοδοσία, η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όπως και οι προηγούμενες της ΝΔ με αφορμή την καπιταλιστική κρίση και την υποχώρηση του κινήματος θεσμοθετούν και εφαρμόζουν αντεργατικά μνημόνια και νόμους που κατάργησαν την ΕΓΣΣΕ, τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μείωσαν σημαντικά μισθούς και συντάξεις. Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων μαστίζονται από τις επιπτώσεις της κρίσης και των μέτρων που λαμβάνονται. Έρχονται αντιμέτωπες με τις απολύσεις, την ανεργία, τις ευέλικτες μορφές εργασίας, την ανασφάλιστη εργασία, την απληρωσιά, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις συνεχείς μειώσεις των μισθών, την αύξηση φορολογίας και χαρατσιών. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και οι κυβερνήσεις τους δεν χαρίστηκαν ούτε σε βασικά δικαιώματα της γυναίκας όπως η μητρότητα που χτυπήθηκε βάρβαρα. Χιλιάδες γυναίκες απολύονται επειδή δεν δικαιούνται αδείας για την άσχημη εγκυμοσύνη τους ή μετά την άδεια μητρότητας και πολλές εκβιάζονται να υπογράψουν δήλωση πως δεν θα δημιουργήσουν οικογένεια προκειμένου να προσληφθούν. Επιπλέον οι τεράστιες περικοπές και η εμπορευματοποίηση στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας ρίχνει ακόμη μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες των γυναικών προκειμένου να στηρίξουν τα παιδιά τους και τα ηλικιωμένα ή άτομα με ειδικές ανάγκες μέλη της οικογένειάς τους.

Εμείς στη Λαϊκή Συσπείρωση καλούμε τα λαϊκά στρώματα και κυρίως τις γυναίκες να μην υποκύπτουν στην απογοήτευση και στη λογική του μικρότερου κακού. Να υποκύπτουν στις αυταπάτες πως η βελτίωση της ζωής τους θα επέλθει από την ΕΕ, κάποια αστική κυβέρνηση και την εργοδοσία. Καλούμε τις γυναίκες να ακολουθήσουν το παράδειγμα των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία της Νέας Υόρκης στις 8 Μάρτη 1857. Να οργανωθούν στο σύλλογο, το σωματείο, να οργανώσουν τον αγώνα τους και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί οι εργαζόμενοι, γυναίκες και άντρες τα όσα μας άρπαξαν όλα αυτά τα χρόνια. Να χαράξουμε τον δικό μας δρόμο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση, ανεργία, φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά. Να ωφεληθούμε εμείς και οι οικογένειές μας τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, επιστήμης, της εργασίας μας και του πλούτου που καθημερινά παράγουμε.