ΚΑΛΗ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΘΛΙΨΗ

π. Αθανασίου Πολ. Τύμπα, Θεολόγου – Μουσικού

            Όλη η ζωή μας είναι σαν ένα καράβι που ταξιδεύει μέσα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα. Αν πιάσουμε γερά το πηδάλιο του καραβιού τότε μπορούμε είτε να το στρέψουμε σ΄ ένα απάνεμο λιμάνι είτε να το στρέψουμε μέσα στο φουρτουνιασμένο πέλαγος. Έτσι γίνεται και με την θλίψη που συχνά έχουμε όλοι οι άνθρωποι. Αν την αφήσουμε ανεξέλεγκτη τότε μπορεί να μας οδηγήσει στην απελπισία. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε πολλούς συνανθρώπους μας οι οποίοι καταλήγουν στην κατάθλιψη και τα ψυχοφάρμακα.

            Ο διάβολος είναι αυτός που σκορπά στον νου του ανθρώπου λογισμούς απελπισίας και λιποψυχίας ώστε να διώχνει μακριά την ελπίδα που γεννά η πίστη στον αληθινό θεό που θυσιάστηκε για το δημιούργημά Του. Ποια αμαρτία μας μπορεί να μετρηθεί με την ''θάλασσα'' της φιλευσπλαχνίας Του Θεού; Τα πάντα συγχωρεί ο Θεός αρκεί εμείς να κάνουμε έναν λογισμό ειλικρινούς μετανοίας.

            Το σκουλήκι, το σαράκι, γεννιέται από το ξύλο, μας λέγει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αυτό το ίδιο κατατρώει στην συνέχεια το ξύλο. Έτσι και η λύπη που τη γέννησε η αμαρτία εξαλείφει την αμαρτία διότι γεννά την μετάνοια. ''Η κατά Θεόν λύπη παρέχει μετάνοια που χαρίζει σωτηρία για την οποία δεν μετανιώνει κανείς'', (β΄ Κορ. 7,10). Να ποια είναι η καλή θλίψη, κάθε άλλη θλίψη είναι εκ του πονηρού.

            Δεν πρέπει λοιπόν να λυπούμαστε υπερβολικά διότι χάσαμε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, ούτε γιατί χάσαμε τα χρήματά μας. Οι ρίζες πολλών δέντρων είναι πικρές, όμως πολλά από αυτά δίνουν γλυκύτατους καρπούς. Πολλοί άγιοι με την προσευχή τους και τα δάκρυα μετανοίας που έχυσαν γέμισαν την ψυχή τους με την πνευματική χαρά την οποία δεν μπορεί να αφαιρέσει από την ψυχή μας κανένας εξωτερικός παράγοντας. Μπορεί το σώμα μας να πονά και να υποφέρει από διάφορες αρρώστιες ή έξω στην φύση να πέφτουνε κεραυνοί και βροντές και όμως εμείς λόγω της καλής μας προαιρέσεως να χαιρόμαστε και να σκορπούμε και στους γύρω μας την ελπίδα και την αισιοδοξία.

            Αυτό συνέβαινε τα τελευταία χρόνια της ζωής του αγ. Παϊσίου ο οποίος έλαμπε ολόκληρος παρόλο που σωματικά υπέφερε από τον καρκίνο των οστών.

            Η κακή θλίψη είναι αυτή που γεννά μέσα μας η αμετανοησία για τις αμαρτίες αλλά και ο εγωισμός μας. Δεν με προσέχει ο άντρας μου, δεν με θαυμάζουν στην δουλειά μου, δεν έχω πολλά χρήματα όπως η γειτόνισσα, δεν έχω πλούσιο σπίτι. Αυτοί είναι λογισμοί που κολλούν στο μυαλό πολλών ανθρώπων που τελικά φθάνουν στην κατάθλιψη. Άλλοι πάλι σκέφτονται, ποιο είναι το ευχαριστώ των ανθρώπων που υπηρετώ είτε στην δουλειά είτε μέσα στην οικογένεια; ας τα παρατήσω όλα. Ξυπνούν ένα πρωί, κουκουλώνονται κάτω από μια κουβέρτα και παραιτούνται από κάθε υποχρέωσή τους.

            Όταν υπάρχει στον άνθρωπο μια σωματική πληγή τότε ο γιατρός με πολλή υπομονή πολλές φορές χρειάζεται με επιμέλεια να πλύνει την πληγή. Έτσι και στην κατάθλιψη ο άνθρωπος χρειάζεται να τρέχει συχνά στον πνευματικό γιατρό να εξαγορεύει τους λογισμούς του. Μόνον μέσα στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως με την χάρη του Αγίου Πνεύματος μπορεί να βρεθεί θεραπεία για τις ψυχικές ασθένειες. Οι ψυχίατροι και τα ψυχοφάρμακα μπορούν να βοηθήσουν λίγο στο να σκεφτεί πιο ψύχραιμα ο ασθενής αλλά όχι στο να θεραπεύσουν την ασθένεια.

            Ούτε η επιστήμη πρέπει να μπαίνει στα χωράφια της θεολογίας ούτε η θεολογία στα χωράφια της επιστήμης. Οι σωματικές ασθένειες θέλουν τον σωματικό ιατρό και οι ψυχικές τον πνευματικό ιατρό. Τις ψυχικές ασθένειες μπορεί να τις εξαλείψει μόνον η Ιερά Εξομολόγηση και η συχνή Θεία Κοινωνία.