Ιατρική εργασία για τον Σακχαρώδη Διαβήτη

Την Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018 στα πλαίσια του 16ου Πανελληνίου Διαβητολογικού Συνεδρίου, που πραγματοποιείται στην Αθήνα, παρουσιάστηκε ιατρική εργασία των γιατρών Ιωάννη Κουτσονάσιου, Αδαμάντιου Μπουρδάκη, Σταμάτη Παπαδάτου και του Διευθυντή του Κ.Υ. Πύλης Μιχάλη Βενιζέλου, με τίτλο: «Συγκριτική μελέτη συμμόρφωσης στην χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή μεταξύ των διαβητικών ασθενών μιας πρωτοβάθμιας δομής Υγείας ( Κέντρο Υγείας ) και του Διαβητολογικού ιατρείου Γενικού Νοσοκομείου».

Σκοπός της μελέτης: Τα τελευταία χρόνια με βάση τις οδηγίες της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας έχουν προστεθεί νέες κατηγορίες φαρμάκων και συγκεκριμένα θεραπευτικά βήματα στην θεραπεία των ασθενών με ΣΔ2. Ένας σημαντικός παράγοντας στην ρύθμιση των ασθενών είναι η συμμόρφωση τους στην προτεινόμενη θεραπεία από τον θεράποντα ιατρό.

Υλικό –Μέθοδος: Υλικό της μελέτης αποτέλεσαν οι νέοι ασθενείς με ΣΔ2 που διαγνώσθηκαν και παρακολουθούνται σε τακτικές επισκέψεις ανά τρίμηνο περίπου, το τελευταίο έτος στο ιατρείο πρωτοβάθμιας φροντίδας του Κέντρου Υγείας Πύλης Τρικάλων συγκριτικά με τους νέους ασθενείς του Διαβητολογικού Ιατρείου του Γενικού Νοσοκομείου Τρικάλων. Πρόκειται για 50 ασθενείς 35 άντρες και 15 γυναίκες. Από αυτούς 46 ασθενείς δέχθηκαν αμέσως αγωγή, 1 μετά μια εβδομάδα και 3 δήλωσαν ότι θα επανέλθουν αργότερα (Συμμόρφωση 92%). Από τους 47 που έκαναν έναρξη αγωγής οι 30 χρειάστηκαν και 2ο φάρμακο και από αυτούς δέχθηκαν οι 29 ( Συμμόρφωση 99 %). Σε 12 ασθενείς προτάθηκε ινσουλίνη και δέχθηκαν όλοι (Συμμόρφωση 100%). Τα αντίστοιχα νούμερα για το Διαβητολογικό ιατρείο ήταν 276 νέοι ασθενείς 110 άντρες και 66 γυναίκες. Από αυτούς δέχθηκαν αμέσως αγωγή 272 (Συμμόρφωση 93 %). Σε 160 από αυτούς προτάθηκε 2ο φάρμακο και δέχθηκαν οι 122 (Συμμόρφωση 82 %), ενώ σε 24 προτάθηκε ινσουλίνη σαν δεύτερο φάρμακο και δέχθηκαν οι 10 (Συμμόρφωση 40 %).

Αποτελέσματα: Η συμμόρφωση στην έναρξη θεραπείας είναι πολύ υψηλή τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια δομή Υγείας χωρίς να διαφέρει στατιστικά μεταξύ των δυο ιατρείων. Στην προσθήκη δευτέρου φαρμάκου υπάρχει στατιστικά σημαντική υπεροχή στην συμμόρφωση στο ιατρείο πρωτοβάθμιας φροντίδας που γίνεται μεγαλύτερη στην προτεινόμενη ενέσιμη ινσουλινοθεραπεία.

Συμπέρασμα: Οι ασθενείς απομακρυσμένων ορεινών περιοχών της περιφέρειας έχουν από ετών προσωπική επαφή με τον θεράποντα ιατρό της Γενικής Ιατρικής και μέσα από την σχέση εμπιστοσύνης είναι συνεργάσιμοι στην έναρξη και τροποποίηση της αντιδιαβητικής θεραπείας τους.