Το τελευταίο γράμμα…

Λατρευτέ μου Πατέρα.
Σε δυο ώρες θα με κρεμάσουν στην πλατεία γιατί είμαι πατριώτης. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Μην πικραίνεσαι Πατέρα. Αυτό ήτανε γραφτό για μένα.


Πεθαίνω με παρέα. Αντίο,… φιλώ την μητέρα και όλους. Χαιρετισμούς στους γείτονες. Καλή αντάμωση στον άλλο Κόσμο.
Θα σας περιμένω Και η μέρα που θα φτάσετε θα είναι για μένα γιορτή. Τα πράγματά μου θα τα πάρετε από την αστυνομία.
Το Πορτοφόλι δεν έχει μέσα τίποτα. Όμως είναι καινούργιο. Πάρτο εσύ πατέρα. Γεια σας.
Να θυμάσαι πως ο γιος σου πάει πικραμένος γιατί δεν θα ακούσει τις καμπάνες της Ελευθερίας.
Αντίο..Ζήτω η Ελευθερία… Κώστας
Ήταν γραφτώ να πεθάνω Απρίλη.»
Το γράμμα αυτό του Κώστα Σύρμπα, ενός από τους 5 ΕΠΟΝίτες που οι κατακτητές κρέμασαν στην πλατεία Ρήγα Φεραίου, στο κέντρο των Τρικάλων, πιστεύω ότι θα μπορούσε να ενταχθεί στην εκπαίδευση, για να μαθαίνει η νέα γενιά τι σημαίνει θυσία για την ελευθερία.
Το άγαλμα στα Τρίκαλα είναι ένα από τα λίγα που είναι αφιερωμένα ειδικά στους νέους της ΕΠΟΝ.