Τελευταίες Ειδήσεις

Π. Γεώργιος Στέφας : Πρότυπο κληρικού, δημιουργός αναστάσιμου πολιτισμού

Το εύκολο το στεφάνι, Βασιλιά, κράτα το για τους άλλους.
                     Για εμέ χαρά να Σε δεχθώ με τα παθήματα, τους πόνους.
                                                                                    Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Ποιήματα
           ‘’ Η αγάπη είναι πάντοτε πόνος και σταυρός. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο διατηρεί μια εσώτατη σχέση με την αλήθεια και την ομορφιά. Αν υπάρχει ομορφιά, είναι γιατί υπάρχει η αλήθεια. Και αν η αλήθεια είναι ωραία, είναι γιατί είναι ωραία η αγάπη. Η αλήθεια και η αγάπη απαιτούν πάλη και αίμα ‘’. (Π. Μιχαήλ Καρδαμάκης, ‘’ Εκκλησία η ωραιωθείσα αγάπη ‘’).
            Και αυτό, για τον πολύ απλό λόγο ότι και η αλήθεια και  η αγάπη φεγγοβολούν την ομορφιά στην Εκκλησία του Χριστού, μέσα από την αυθυπέρβαση  του ‘’ εγώ ‘’ και τη θυσιαστική διακονία του ανθρώπου προς το συνάνθρωπο , του κληρικού προς το πλήρωμα της Εκκλησίας. Αυτή η αγαπητική κίνηση της καρδιάς, η μετάθεση προς τον άλλον και η εσωτερική εκδαπάνηση θεμελιώνει τον πολιτισμό στην πιο ψηλή κορύφωσή του και οικοδομεί τον αναστάσιμο πολιτισμό με το αντίκρισμα της αιωνιότητας.
            Βέβαια σε μια εποχή ‘’ πολιτισμένης ‘’ βαρβαρότητας και πρωτοφανούς ανατροπής των αξιών, σε καιρούς αμφισβήτησης του ίδιου του πολιτισμού μας, αλλά και της Εκκλησίας, ως προς το ήθος των ταγών και των κληρικών της δικαίως ή αδίκως, η εθελούσια θυσία είναι λέξη ανύπαρκτη στο λεξικό της ζωής των σημερινών ανθρώπων.

           Και όμως, και σ’ αυτούς τους καιρούς, της ‘’εγωτικής  λήθης του άλλου’’, τους σκληρούς και αρνησίφωτους, υπάρχουν εκκλησιαστικές προσωπικότητες που αποκαλύπτουν το κάλλος της Ιεροσύνης του Χριστού. Πρόσφατα παραδείγματα – υποδείγματα : Οι άρτιες και καταξιωμένες προσωπικότητες του Επισκόπου Σταγών και Μετεώρων μακαριστού κυρού Σεραφείμ και του μακαριστού π. Γεωργίου Στέφα, Πρωτοσύγκελου της Ι. Μ. Τρίκκης και Σταγών και της Ι.Μ. Σταγών και Μετεώρων μετέπειτα.
             Με τον αείμνηστο π. Γεώργιο είχα την ευλογία και την ευτυχισμένη ευχέρεια της υπεύθυνης καθοδήγησης να συνεργαστώ και στον τομέα των Κατηχητικών σχολείων, ως κατηχήτρια στη Μητρόπολή μας, αλλά και αργότερα στον Ιεραποστολικό τομέα με τον Ορθόδοξο Ιεραποστολικό Σύλλογο ο Άγιος Οικουμένιος στα Τρίκαλα.
            Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο π. Γεώργιος Στέφας υπήρξε κληρικός μεστής αυτοσυνειδησίας, πνευματική οντότητα με λιακάδα μυαλού, ξάστερο στοχασμό, ευστροφία πνεύματος, ηθική δύναμη νου, ευθύγραμμη πνευματική εντιμότητα, ένας χριστιανός με ακράδαντη πίστη, ιώβεια υπομονή, θαυμαστή ανεξικακία, συνέπεια λόγων και έργων, ακεραιότητα χαρακτήρα. Ένας άνθρωπος λάτρης και άριστος γνώστης της Βυζαντινής και της  Ευρωπαϊκής μουσικής.
            Συλλήβδην, ο π. Γεώργιος ενσάρκωνε το πρότυπο του κληρικού, τον άξιο Λειτουργό, τον έμπλεον έμπυρης, έμπονης και σχεδόν επικής αγάπης. Μιας αγάπης που τον έφερε στις εσχατιές του κόσμου, Ιεραπόστολο και μαχητή της Ορθόδοξης πίστης. ‘’ Τοιαύτη γαρ η της αγάπης δύναμις. Ου τους παρόντας μόνον και πλησίον όντας ημών ορωμένους, αλλά και τους μακράν εφεστώτας περιλαμβάνει και συγκολλά και συνδεί ‘’(Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος ).
             Για το πλούσιο έργο του π. Γεωργίου έχουν μιλήσει και έχουν γράψει πολλοί και εκλεκτοί. Προσωπικά θα σταθώ μόνον σ’ έναν τομέα της εκκλησιαστικής του δραστηριότητας, που ίσως κατείχε το μεγαλύτερο μέρος της ιερατικής του καρδιάς. Και εννοώ το στίβο της Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής.
             Συμμαχητής χρόνια με τους Ιεραποστόλους της πρώτης γραμμής, στις Ιεραποστολές της Αφρικής και της Κορέας, οικοδόμησε σπουδαίο έργο αναστάσιμου πολιτισμού, μέσα από επώδυνες και ενώδυνες δυσκολίες και στερήσεις. Πρόσφερε εκτός από υλική αρωγή και φροντίδα, ελπίδα και όραμα αιωνιότητας σ’ αυτούς τους φτωχούς, τους περιφρονημένους, τους πονεμένους και αδικημένους Αφρικανούς, που γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν στην έσχατη ένδεια και κυρίως μέσα στο πνευματικό σκότος χωρίς προσμονή δικαίωσης.
             Αξίζει να υπογραμμίσω ότι, εκτός από κατηχήσεις, βαπτίσεις και λειτουργίες, ο π. Γεώργιος μετέτρεψε – κάτι πολύ δύσκολο κατά τη γνώμη των επαϊόντων – κλίμακες της Βυζαντινής μουσικής σε κλίμακες της Ευρωπαϊκής με τη βοήθεια του καθηγητή της Βυζαντινής μουσικής κ. Βαΐου Λάσκου. Αποτέλεσμα : Ύμνοι της Ορθόδοξης Λατρείας μας να μεταφέρονται και να ψάλλονται στα Κορεατικά με Βυζαντινό ηχόχρωμα. Και ακόμα δίδαξε Βυζαντινή Μουσική σε ενδιαφερόμενους Κορεάτες με τη βοήθεια του Κορεάτη μεταφραστή κ. Σάββα Λη.
              Οδεύοντας προς το τέλος της παρουσίασης, νιώθω την ανάγκη να καταθέσω στην ευαισθησία και την αγάπη σας την έγνοια, το ενδιαφέρον, την αγάπη και τη συνείδηση ευθύνης του π. Γεωργίου για την πορεία ζωής των παιδιών της Αφρικής. Έγραφε κάποτε σ’ ένα άρθρο του στον Τρικαλινό Τύπο : ‘’Ποιος θα αγγίξει τα βλέμματα όλων αυτών των παιδιών ; Ποιος θα βρεθεί να στηρίξει τις καρδιές τους ; Ποιος θα καταφέρει από κοντά ή μακριά να προκαλέσει κάποια χαμόγελα και να τους δώσει λίγη, έστω, ζεστασιά και χαρά ; Μην πούμε ότι εμείς δεν ευθυνόμαστε για τα παιδιά ξένων λαών. Τέτοια ευθύνη βαρύνει πάντοτε όλους τους χριστιανούς. Όλοι μας ευθυνόμαστε να δοκιμάσουν κάποιες χαρές όσα παιδιά ζουν με συνεχείς και πάμπολλες στερήσεις. Μάλιστα για να ζήσουν την ουσιαστική χαρά, που είναι να γίνει ο Χριστός ζωή τους ‘’.
               Άλλωστε και για τον π. Γεώργιο όλη του η ζωή έγινε ο Χριστός  και η Εκκλησία Του. Για την αγάπη Εκείνου και των αδελφών του, δεν επέλεξε το εύκολο στεφάνι, αλλά αυτό της σταυρικής άθλησης. Δικαιωματικά θα μπορούσε να επαναλάβει το στίχο του Αγ. Γρηγορίου του Ναζιανζηνού : ‘’Αν δεν Σου ανήκα, θα ήμουνα, Χριστέ μου, αδικημένος ‘’.
              Οφείλουμε επομένως θερμές ευχαριστίες στον Κύριό μας, που τον έβαλε στο δρόμο μας. Αλλά και στον π. Γεώργιο, γιατί με τη ζωή και το έργο του μας δίδαξε ότι το μεγαλύτερο πολιτισμικό άθλημα του ανθρώπου είναι να υπερβαίνει την αυτάρκεια του αγαπημένου του ‘’Εγώ’’, να λυτρώνεται από την τυραννία του ατομισμού του και να χαρίζεται με αυταπάρνηση στην πραγμάτωση υψηλών σκοπών, επαληθεύοντας τον υπέροχο ορισμό της Εκκλησίας του Χριστού : ‘’Εκκλησία είναι ο διακονών λαός ενός διακονούντος Θεού ‘’. Μόνον έτσι φωτίζεται η διόδευση για την κατάκτηση της αναστάσιμης πολιτισμικής Εδέμ, της Εδέμ της θέωσης.
                                                                                                  Καλή αντάμωση π. Γεώργιε !
                                                                                                                Δήμητρα Μέγα     

                                                                                                                    Φιλόλογος           

Δεν υπάρχουν σχόλια

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.