Μετά την Αργεντινή σειρά έχει η Βεβεζουέλα και η Βραζιλία

- Το κοινωνικο - οικονομικό θαύμα της τελευταίας δεκαετίας στη Λατινική Αμερική δίνει τη θέση του, στο έρεβος και στη ζούγκλα των αγορών με ανυπολόγιστες συνέπειες

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΡΟΣΣΙΟΥ
Η Λατινική Αμερική - ιστορικά αποδειγμένο - ήταν πάντα το “γωνιακό οικόπεδο” που ήθελαν να έχουν στην ιδιοκτησία τους, προς εκμετάλλευση προφανώς, τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Από την εποχή ακόμη της ιδρύσεως του κράτους της Ουάσιγκτον, υπάρχουν αναφορές για τις επεκτατικές βλέψεις έναντι των νοτίων κρατών. Στη σύγχρονη εποχή ωστόσο, οι επεκτατικές βλέψεις έχουν ένα συγκεκριμένο στόχο που ακούει στο όνομα “έλεγχος της ενέργειας”. Και τα κράτη της Λ. Αμερικής, εκτός του “μαύρου χρυσού”, το υπέδαφός τους διαθέτει διαμάντια και χρυσάφι, ενώ η τεράστια σε έκταση επιφάνεια του εδάφους της, έχει χαρακτηριστεί εκ των πλουσιοτέρων στον κόσμο παραγωγικών περιοχών, είναι ιδανική για πρώτες ύλες για την ενέργεια, το εμπόριο και την αγροτική βιομηχανία. Στις παλαιότερες εποχές, το οικονομικό κατεστημένο των ΗΠΑ για να ελέγξει αυτές τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, χρησιμοποιούσε ακόμη και δυναμικά μέσα (πόλεμος κλπ).

Στη σύγχρονη εποχή χρησιμοποιεί κάτι ποιο δραστικό, ενίοτε αναίμακτο. Και το κυριώτερο, πετυχαίνει να βρίσκεται στη σκιά των όσων συμβαίνουν και ουδείς αντιλαμβάνεται την ενεργό ανάμειξή του. Τα “εργαλεία” αυτά είναι τα ΜΜΕ, οι εγχώριοι πολιτικοί και τα κόμματα. Τα ΜΜΕ πρωτοστατούν α) στη δημιουργία απαξιωτικού και αρνητικού κλίματος για τον “κακό” πρόεδρο ή αρχηγό κράτους, ο οποίος είναι αντίθετος προς τα εν λόγω συμφέροντα και β) στην ροπή των πολιτών για δυναμικές αντιδράσεις με ανεξέλεγκτες πολλές φορές διαστάσεις, όπως οι “έγχρωμες επαναστάσεις”. Όλα αυτά πάντα με την συνδρομή αν όχι με την σχεδίαση γνωστών διεθνών ΜΚΟ όπως η “Ανοικτή Κοινωνία” του τζογαδόρου των διεθνών αγορών Τζόρτζ Σόρος. Η δεύτερη περίπτωση, που είναι
ο έλεγχος κεντρικών πολιτικών στελεχών ενός κόμματος ή μιας κυβέρνησης, ή η χρησιμοποίηση κορυφαίων πολιτικών ανδρών μειωμένης αντίστασης, αποτελεί το σύγχρονο μέσο των επικυρίαρχων, για τον έλεγχο αυτού του κράτους. Και αυτό, έχει αποδείξει η ιστορία, ειδικά τα τελευταία χρόνια ανά τον κόσμο.
Λατινική Αμερική
Για παράδειγμα στην Λατινική Αμερική, το 2004 στην κορυφαία πετρελαιοπαραγωγό χώρα Βενεζουέλα, ήταν πρόεδρος ένας χαρισματικός, δυναμικός και αποφασιστικός πολιτικός, ο Ούγκο Τσάβες, του οποίου η φήμη είχε εξαπλωθεί ραγδαία και δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι, η μορφή του μετατρέπονταν σε ίνδαλμα σε μερίδα της παγκόσμιας νεολαίας. Αυτό βεβαίως σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ήταν γνωστός υπερασπιστής του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής δικαιοσύνης, πολέμιος των συμφερόντων των ΗΠΑ και λάβρος μαχητής κατά της Παγκοσμιοποίησης, ήταν αναπόφευκτο να θεωρηθεί εμπόδιο στα σχέδια των αμερικανικών συμφερόντων και τέθηκε αυτομάτως στο στόχαστρό τους. Έχοντας λοιπόν ως πολιορκητικό κριό και βασικό μοχλό τα ελεγχόμενα διεθνή-εγχώρια ΜΜΕ, τα γνωστά εξωθεσμικά οικονομικά κέντρα (πρωτοστάτησε η “Ανοιχτή Κοινωνία” του Σόρος) προσπάθησαν με πολλούς τρόπους να τον πετάξουν έξω από το παιχνίδι της εξουσίας αλλά στάθηκε αδύνατο. Μέχρι και ακυρωτικό δημοψήφισμα χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Έφυγε τελικά από τη ζωή, κάτω από περίεργες συνθήκες. Τον διαδέχθηκε ο Νικολά Μαδούρο, ένας εξίσου λαοφιλής και δυναμικός ηγέτης. Με τις ίδιες ιδεολογικές αναφορές αλλά όχι με την αποφασιστικότητα και με τη στρατηγική θεώρηση, που είχε ο Ούγκο Τσάβες.
Αργεντινή
Στη συνέχεια, σειρά είχε η μαχητική πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Κίρσνερ, ή οποία ήταν υπέρμαχος του κοινωνικού κράτους, γνωστή επίσης για τον πόλεμο που είχε κηρύξει κατά των γερακιών της διεθνούς τραπεζικής τοκογλυφίας. Έδωσε μάχες ακόμη και σε διεθνή φόρα κατά των αδηφάγων συμφερόντων των ΗΠΑ και επίσης πολέμησε την Παγκοσμιοποίηση. Ήταν η πρώτη αρχηγός κράτους που μίλησε με πολύ σκληρά λόγια από του βήματος του ΟΗΕ, κατά της πρακτικής της Ουάσιγκτον έναντι όσων αντιστέκονται στην πολιτική της, παρουσία μάλιστα του αμερικανού προέδρου. Επιπροσθέτως, η στροφή της προέδρου της Αργεντινής προς τις χώρες BRICS (Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, Ν. Αφρική) και η σύναψη στρατηγικών συμφωνιών με την Ρωσία, ήταν μαχαιριά στην καρδιά των εκπροσώπων της Παγκοσμιοποίησης. Προσπάθησαν με αρκετούς τρόπους να την βγάλουν και αυτήν από την κεντρική πολιτική σκηνή (γνωστές οι περίεργες περιπέτειες με την υγεία της) και το πέτυχαν λίγους μήνες πριν, με τις γνωστές μεθόδους, της απαξίωσης, των διαδηλώσεων, των “σκανδάλων”. Μια υπόθεση θανάτου ενός προβεβλημένου προσώπου της πολιτικοοικονομικής ζωής της Αργεντινής, μέσω της προπαγάνδας των ελεγχόμενων ΜΜΕ, αποτέλεσε την αφορμή για την πορεία προς την πτώση της από την προεδρία της χώρας. Τη θέση της, ως πρόεδρος της χώρας, μετά από εκλογές βεβαίως, (έτσι υπάρχει και η νομιμότητα) πήρε ένας εκφραστής της Παγκοσμιοποίησης και συνεργάτης των εκπροσώπων του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και στις δύο περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν, κοινός παρονομαστής αποτέλεσε η συνολική στάση Βενεζουέλας και Αργεντινής, απέναντι στους επικυρίαρχους της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, στους εκπροσώπους του διεθνούς τοκογλυφικού κεφαλαίου, στα τραστ που ελέγχουν μεγάλο τμήμα της ενέργειας παγκοσμίως και που κατοικοεδρεύουν στις ΗΠΑ. Σημειωτέον και οι δύο χώρες, είναι πλουτοπαραγωγικές χώρες, με πλούσιο υπέδαφος και με έντονο εξαγωγικό προσανατολισμό.
Βραζιλία
Αυτή τη στιγμή, στο στόχαστρο των προαναφερθέντων συμφερόντων έχουν τεθεί οι δύο πρόεδροι Βενεζουέλας και Βραζιλίας, οι οποίοι αποτελούν εμπόδιο στην υλοποίηση των σχεδίων των γνωστών κύκλων. Και οι δύο πρόεδροι βρίσκονται απέναντι στο κυρίαρχο σύστημα των εκφραστών της Παγκοσμιοποίησης, με την Βραζιλία να είναι μέλος του ισχυρού μπλοκ των χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Ν. Αφρική) και τη δε Βενεζουέλα να συνάπτει στρατηγικές συμφωνίες με τις παραπάνω χώρες και να βρίσκεται στην ομάδα των χωρών που φλερτάρουν με την ένταξη στο υπό διαμόρφωση αντίπαλο δέος των ευρωατλαντιστών της Παγκοσμιοποίησης. Η Βραζιλία σημειωτέον, αποτελεί τη δέκατη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο σε δυναμικό αγοράς και την ένατη σε αγοραστική δύναμη. Η οικονομία της Βενεζουέλας, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στα υψηλά αποθέματα πετρελαίου που διαθέτει. Ο πετρελαϊκός τομέας αποτελεί περίπου ένα τρίτο του ΑΕΠ της χώρας και παράγει περίπου το 80% των εξαγωγών! Η Βενεζουέλα είναι μία από τις 5 ιδρυτικές χώρες του ΟΠΕΚ, η ιδέα της ίδρυσης του ΟΠΕΚ, ανήκει στον Βενεζουελανό Χουάν Πάμπλο Πέρες Αλφόνσο, ως απάντηση στις χαμηλές τιμές του πετρελαίου τον Αύγουστο του 1960. Αντιλαμβάνεται κανείς λοιπόν, για τι μεγέθη μιλάμε! Κι ενώ για την Αργεντινή, μέσω της άνευ προηγουμένου καθημερινής προπαγάνδας των διεθνών και τοπικών ΜΜΕ των τελευταίων χρόνων, με απίστευτες “αποκαλύψεις” ανύπαρκτων σκανδάλων και ανύπαρκτων αρνητικών οικονομικών μεγεθών, οδήγησαν την πρόεδρο Κριστίνα Κίρσνερ σε εκλογές, στην δε περίπτωση της Βραζιλίας, ούτε καν θα περιμένουν τις εκλογές του 2018! Ήδη, τα ΜΜΕ, έχουν δημιουργήσει αρνητικό έως εχθρικό κλίμα για την χαρισματική πρόεδρο Ντίλμα Ρούσεφ, αναμασώντας πάντα την ίδια θεματολογία, ασκώντας μια άνευ προηγουμένου πολεμική και όχι κριτική, την οποία βεβαίως αναπαράγουν και μάλιστα με στόμφο, ελληνικά ΜΜΕ. Όπως στην Βενεζουέλα και την Αργεντινή, έτσι και στην Βραζιλία, καθημερινά αναφέρουν, ότι η Ντίλμα Ρούσεφ αντιμετωπίζει την βαθύτερη οικονομική ύφεση μετά τη δεκαετία του 1930! Επιπροσθέτως, “αποκάλυψαν” και ένα “σκάνδαλο διαφθοράς” (!) με επίκεντρο την δημόσια επιχείρηση πετρελαίου Petrobras, στο οποίο ενεπλάκησαν πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντός της. Μέχρι και τον Λούλα έβγαλαν από την πολιτική ναφθαλίνη, για να εμπλέξουν την πρόεδρο της Βραζιλίας. Λόγω προφανώς του επείγοντος της κατάστασης (για τους εκπροσώπους της διεθνούς τοκογλυφίας και των αμερικανικών συμφερόντων), δεν σταμάτησε η πίεση από τα ΜΜΕ στην Ρούσεφ, με το προαναφερθέν σκάνδαλο. Προχωρούν ακόμη πιο βαθιά, με την αντιπολίτευση να προκαλεί και πετυχαίνει ψήφισμα στην Κάτω Βουλή, με το οποίο ζητείται η απομάκρυνση (!) της εκλεγμένης μόλις πρόσφατα προέδρου της Βραζιλίας, με πρόσχημα το “σκάνδαλο”! Προφανώς το 2018 που θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, είναι πολύ μακριά και η δημοφιλία της μαχητικής προέδρου είναι εμπόδιο στα σχέδιά τους. Έτσι αυτή τη στιγμή, ασκούνται αφόρητες πιέσεις στην Γερουσία, η οποία και θα αποφανθεί τελικά για την τύχη της Ντίλμα Ρούσεφ! Αν κρίνει ότι πρέπει να δικαστεί, θα απομακρυνθεί άμεσα από την προεδρία και επόμενος πρόεδρος θα είναι, ποιος άλλος; Ο με κεντροδεξιό προφίλ αντιπρόεδρος του κόμματος, Τέμερ και άνθρωπος των “αγορών”! Τι σύμπτωση αλήθεια! Και προσέξτε όμως μια παράμετρο: στην Αργεντινή, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, μέχρι τις προεδρικές εκλογές προ λίγων μηνών, η χώρα βυθιζόταν σε οικονομική ύφεση και ανυποληψία, φλερτάροντας συνεχώς με την χρεοκοπία. Αίφνης, με την ανάληψη των καθηκόντων από τον κ. Μάκρι, τον εκπρόσωπο των αγορών, η Αργεντινή παρουσιάζει μια μαγική εικόνα. Καμία χρεοκοπία, καμία ύφεση δεν υπάρχει. Όλα βαίνουν καλώς! Στην Βραζιλία λοιπόν, τα ΜΜΕ φρόντισαν τη δημιουργία εχθρικού κλίματος προς την πρόεδρο της χώρας, με την ακριβώς ίδια - πετυχημένη είναι αλήθεια - συνταγή που χρησιμοποιούν σε ανάλογες περιπτώσεις. 
Βενεζουέλα
Στην περίπτωση του Νικολά Μαδούρο της Βενεζουέλας, τα πράγματα είναι ακόμη πιο απλά για τους γύπες της Παγκοσμιοποίησης και τους κυρίαρχους του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ. Διότι, ο κατά τα άλλα λαοφιλής, μαχητικός και υπερασπιστής του κοινωνικού κράτους πρόεδρος της χώρας, δεν φρόντισε, όπως κανείς στη Λατινική Αμερική άλλωστε, να περιορίσει τις εξουσίες της τοπικής ολιγαρχίας που συνδέεται με εξωθεσμικά οικονομικά κέντρα των ΗΠΑ. Αποτέλεσμα, να πριονίζεται συνεχώς η καρέκλα του, μέσω βεβαίως των ΜΜΕ, που εσχάτως βομβαρδίζουν την κοινή Γνώμη με αρνητικές εικόνες από την Βενεζουέλα, σε σημείο μάλιστα, ο ανυποψίαστος τηλεθεατής να θεωρεί ότι πρόκειται για την ολική κατάρρευση της χώρας! Και ο λόγος; Αύξηση του πληθωρισμού αλλά και το γεγονός (άκουσον - άκουσον), ότι ο Μαδούρο, αποφάσισε οι δείκτες του ρολογιού να προχωρήσουν τριάντα λεπτά μπροστά! Και αυτό αποτελεί, ειδικά για τους φωστήρες των ελληνικών ΜΜΕ, μείζον γεγονός που προκαλεί μέχρι και χρεοκοπία στη χώρα! Είναι γνωστό στους πρωτοετείς φοιτητές περί των οικονομικών, ότι ο πληθωρισμός αντιμετωπίζεται πολύ δραστικά με αύξηση της αγοραστικής δύναμης, όπως έκανε ο Νικολά Μαδούρο, αυξάνοντας λίγα 24ωρα πριν κατά 30%(!) τον κατώτατο μισθό. Βεβαίως, οι ίδιοι φωστήρες των ελληνικών ΜΜΕ, ξεχνούν ότι στην Ελλάδα, οι δείκτες του ρολογιού πηγαίνουν όχι μισή αλλά μία ώρα μπροστά! Οπως επίσης, ξεχνούν ότι, η Ελλάδα, είναι μια χώρα υπό επιτροπεία και σε διαρκή χρεοκοπία, τα τελευταία τουλάχιστον έξι χρόνια! Όσο για τις σκηνές των σούπερ μάρκετ, τουλάχιστον εκεί υπάρχει αγοραστική δύναμη, ενώ εδώ όχι.
Η απόφαση ωστόσο των εξωθεσμικών κέντρων είναι ειλημμένη αναφορικά με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας και ήδη έχει δρομολογηθεί η έξοδος του απο την κεντρική πολιτική σκηνή. Κάτι αντίστοιχο με εκείνη της Κίρσνερ. Αυτή τη φορά, το κόλπο με το “ακυρωτικό δημοψήφισμα” έπιασε. Δημοψήφισμα για να εκπαραθυρώσουν τον Νικολά Μαδούρο! Το ροκάνισμα της εξουσίας των υπερασπιστών της Μπολιβοριανής Δημοκρατίας, είναι πλέον σαφές, μετά και τις ανατροπές των περασμένων εκλογών. Τα τραστ των διεθνών αγορών που εκπροσωπούνται από την αντιπολίτευση θριαμβεύουν και με την βοήθεια των ΜΜΕ θα εκθρονίσουν τους “μπολιβοριανούς”. Και η τελευταία δεκαπενταετία: της πραγματικής ανάπτυξης, της πραγματικής αναβάθμισης του βιοτικού επιπέδου, της μείωσης στο ελάχιστο του αναλφαβητισμού, του κλεισίματος της ψαλίδας των κοινωνικών ανισοτήτων, της δημιουργίας εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, της βάσης για ένα πραγματικά ευοίωνο μέλλον, σε λίγο θα είναι μια ανάμνηση τόσο για την Βενεζουέλα, όσο και για τις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Οι “γύπες” κατασπαράζουν και ψοφίμια, ας μην το ξεχνούμε. Και δυστυχώς όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, υπάρχει ...αίμα.